Zwolennicy aborcji kwestionują możliwość odczuwania bólu przez dziecko znajdujące się w łonie mamy. Chcąc je odczłowieczyć, nazywają je prześmiewczo, zlepkiem komórek. Co wiemy na ten temat? Czy nienarodzone dzieci odczuwają ból? Co czują podczas aborcji? Jak przebiega rozwój układu nerwowego?
W 2013 roku Kongres Stanów Zjednoczonych rozpatrywał ustawę zabraniającą dokonywania aborcji po 20. tygodniu ciąży (Pain Capable Unborn Child Protection Act). Jednym z ważnych wątków było odczuwanie bólu przez dzieci nienarodzone. Zeznawała wówczas specjalistka w dziedzinie neonatologii, dr Colleen Malloy. Jej świadectwo oparte na doświadczeniu i najnowszych wynikach badań przybliża temat ważny, a wciąż ignorowany przez zwolenników legalności aborcji.
Etapy kształtowania się układu nerwowego
Tak naprawdę kwestia odczuwania bólu przez nienarodzone dzieci nie powinna podlegać żadnym dyskusjom. Świadczy o tym sama nauka. Z badań wynika, że już w 8. tygodniu ciąży dziecko ma receptory czuciowe twarzy, a w 14. tygodniu wytworzony jest rdzeń kręgowy i jego połączenie z częścią mózgu zwaną wzgórzem. Bardzo ważny jest fakt, że nie później niż w 20. tygodniu u nienarodzonych dzieci wytworzone są już działające receptory bólowe. Nowe technologie, takie jak badania ultrasonograficzne w technice 4D, pozwalają nam ujrzeć na własne oczy, jak nienarodzone dziecko odpowiada na bodźce. Już od 8. tygodnia ciąży odsuwa się od ostrych przedmiotów, w późniejszych etapach potrafi wyraźnie odskoczyć czy wzdrygnąć się. Do 20. tygodnia odpowiada nie tylko na ruch, ale także na dźwięk. Po 23. tygodniu od zapłodnienia zaobserwowano w odpowiedzi na ból zachowania podobne jak u starszych dzieci: zaciskanie rąk, otwieranie ust, cofanie kończyn. Wszystko to dowodzi, że nienarodzone dzieci są w stanie odczuwać ból na poziomie neurologicznym.
Dzieci nienarodzone odczuwają ból intensywniej, niż ludzie w późniejszych stadiach rozwoju
Powyższy przykład to nie jedyny dowód, że nienarodzone dzieci wcale nie są tylko zlepkiem komórek, ale żywe ludzkie istoty, które czują. W raporcie zleconym przez Departament Sprawiedliwości, Dr. Kanwalkeet Anand, anestezjolog i ekspert w badaniu bólu u dzieci nienarodzonych, napisał: „W mojej opinii ludzki płód nabywa zdolność odczuwania bólu od 20. tygodnia ciąży, jeśli nie wcześniej. Prawdopodobnie ból odczuwany przez płód jest bardziej intensywny niż u noworodków urodzonych w terminie i dzieci starszych”. Aborcja jest zatem czystym i pełnym brutalności morderstwem, podczas którego ofiarę skazuje się na ogromne cierpienie. A czym w tym wszystkim zawiniły nienarodzone dzieci? Czy naprawdę zasługują na taki los?
To nie koniec dowodów. Należy zauważyć, że kiedy dorosły człowiek lub dziecko doświadcza bólu, jego organizm produkuje hormony stresu. Jest to naturalna kolej rzeczy, prawdziwa każdego z nas. Co ciekawe, taką samą reakcję hormonalną, i to w tym samym stopniu, można zaobserwować u nienarodzonych dzieci. Według dr Malloy podczas pobierania krwi dziecka przy użyciu igły, jego poziom hormonów stresu wzrasta nawet o 500%.
Dr Malloy zaznacza, że istnieją wyniki badań, z których wynika, że system uśmierzania bólu rozwija się dopiero w późnych etapach ciąży. To oznacza, że nienarodzone dzieci są bardzo podatne na ból, bo nie wykształciły jeszcze mechanizmów chroniących przed jego odczuwaniem. Kolejny raz można zatem stwierdzić, że nienarodzone dzieci nie dość, że odczuwają ból, to ich nieprzyjemne doznania są jeszcze silniejsze niż w przypadku osób, które się już urodziły.
Rozwój neuroprzekaźników odpowiadających za odczuwanie bólu odbywa się wcześnie, ale aż do późnych etapów ciąży niewiele jest tych hamujących ból. To znaczy, że nienarodzone dzieci późno wykształcają mechanizmy chroniące je przed cierpieniem. Warto wspomnieć, że operacja pacjenta na etapie prenatalnym podnosi poziom hormonów stresu w jego organizmie aż o 3 do 5 razy bardziej niż u dorosłego człowieka.
Okrutne tortury aborcji
Dzięki rozwojowi nowych technologii i, co za tym idzie, wiedzy na temat rozwoju małego człowieka, życie wewnątrz macicy jest dla nas w coraz mniejszym stopniu zagadką. Im więcej wiemy, tym bardziej potrafimy dostrzec człowieczeństwo dzieci nienarodzonych, a także ich kruchość i delikatność. Czas zacząć być realistami i zmierzyć się z rzeczywistością – dziecko (także to będące jeszcze płodem) jest podatne na do cierpienia, a nawet bardziej na nie narażone.
W I trymestrze ciąży dziecko zabija się najczęściej poprzez wyssanie jego delikatnego ciała kawałek po kawałku z macicy, natomiast w II trymestrze (14-26 tydzień ciąży) stosuje się aborcję przez rozszerzenie i wydobycie – osoba przeprowadzająca zabieg szczypcami odrywa kończyny nienarodzonego dziecka jedną po drugiej, głowę miażdży i wyjmuje w kawałkach na samym końcu. Czy nie brzmi to jak okrutne morderstwo? Czy chcemy się na to godzić? Nienarodzone dzieci to istoty, które mają przed sobą całe życie, a w wyniku aborcji zostają tej szansy w nieludzki sposób pozbawione.
Według dr Malloy dziecko po 20. tygodniu rozwoju prenatalnego z pewnością czuje ból, prawdopodobnie przy tych samych bodźcach cierpi mocniej niż starsze dzieci i dorośli. W świetle tych informacji aborcja poprzez rozczłonkowanie nienarodzonego dziecka wydaje się jeszcze bardziej okrutna i bezduszna. Gdyby dorosłym ludziom odrywano kończyny, obserwowalibyśmy ogromne oburzenie społeczeństw i masowy sprzeciw wobec takiego okrucieństwa, natomiast w sytuacji, w której spotyka to nienarodzone dzieci – ludzie argumentują to „prawem kobiet” i nie przejmują się.
Tymczasem aborcja jest uznawana przez jej zwolenników za prawo człowieka. To straszne! Ci najmniejsi doświadczają straszliwych tortur. Musimy o tym mówić w ich imieniu, bo ich krzyk bólu jest niemy i sami nie mogą się bronić.
Tekst: Natalia Klamycka
Też chcesz podjąć walkę o zatrzymanie aborcji? Dołącz i wspieraj sprawę! Zapisz się na kurs i dołącz do wolontariuszy Fundacji Życie i Rodzina.
