Orientacji się nie wybiera, jestem taki od zawsze, człowiek tak ma. Podobne słowa często powtarzają ci, którzy uważają, że można urodzić się homoseksualistą. Czy to możliwe, że geny decydują o preferencjach seksualnych człowieka? Czy homoseksualizm może być wrodzony? Przejrzyjmy dostępne badania.

W poszukiwaniu „genu gejów”

Oddajmy głos uczonym, którzy jednoznacznie wypowiadają się w kwestii ewentualnego genetycznego pochodzenia homoseksualizmu.

Jak do tej pory, nikt i nigdy nie był  w stanie powiązać z genami jakiegokolwiek aspektu zachowania społecznego człowieka, czy to do pojedynczego genu, czy grupy genów i nikt nigdy nie sugerował, że ma nawet taki zamiar. Tak więc jakiekolwiek stwierdzenia o genetycznej odstawie ludzkich cech społecznych są czystą spekulacją, nieważne jak pozytywne dawałyby wyniki (Lewontin i in. 1984, s. 251, cyt. za Abbot 2007).

Zaś doktor Fransis S. Collins, szef The Human Genome Project (Projekt Poznania Ludzkiego Genomu) stwierdza: Dowody wskazują, że preferencje homoseksualne pozostają pod wpływem genów, ale nie są wykryte w DNA, jakiekolwiek wpływy genetyczne są jedynie rodzajem predyspozycji, a nie determinizmu. Nie istnieje więc żaden „gen gejów” (F.S. Collins 2006).

Dalej, psycholog behawioralny Catherine Baker potwierdza słowa przedmówców: niestety wielu ludzi ulega złudzeniu, że konkretny gen kontroluje wzory zachowań. To naukowy fałsz, który pochodzi z wadliwego rozumienia danych naukowych. Nikt nigdy takiego determinizmu genetycznego nie znalazł. Zachowania podlegają złożonym wpływom genów i złożonym wpływom czynników środowiskowych.

Obalone badania

Mylna opinia, jakoby homoseksualizm miał uwarunkowania genetyczne, opiera się na doniesieniach powszechnie krytykowanych.

Simon LeVay prowadził badania struktur i metabolizmu mózgu (1991). Wykazał, że fragment mózgu odpowiedzialny między innymi za dymorfizm płciowy, był ponad dwa razy mniejszy u mężczyzn homoseksualnych w porównaniu do heteroseksualistów. Jednak wszyscy badani przez LeVaya homoseksualiści (było ich 19) zmarli na AIDS. Wirus HIV może powodować faktyczne zmiany w mózgu, w tym również w obszarze badanym przez Simona. Zatem obserwowane różnice mogły wynikać z czynników zewnętrznych, a nie genetycznych. A więc genu gejów znowu nie ma. Teza, że homoseksualizm jest wrodzony, upada.

Michael Bailey oraz Richard Pillard (1991) próbowali udowodnić wpływ genów na homoseksualizm na podstawie więzów pokrewieństwa. Orzekli, że istnieje genetyczna przyczyna preferencji homoseksualnej, ponieważ znaleźli wyższy wskaźnik homoseksualizmu wśród bliźniąt jednojajowych (52%) niż dwujajowych (22%), a u rodzeństwa adoptowanego – 11%. Owe badania spotkały się z natychmiastową krytyką. Bo to organizacje gejowskie rekrutowały ochotników do badań. To tak, jakby sprawdzać różnorodność warzyw na polu buraków. No faktycznie, buraków wyjdzie najwięcej, dane nie kłamią.

Nie ważne, czy mylące, ważne, że są

Cytowane wyżej badania rzekomo potwierdzają, że homoseksualizm jest wrodzony. Badania niewiarygodne, niejednoznaczne. Jednak dla środowisk gejowskich błędy w metodologii są nieważne. To mogą być nawet wyssane z palca bzdury, ale lobby homoseksualne będzie promować takie badania jako prawdę objawioną. A jeśli zaczniesz wytykać błędy i udowadniać rację, po prostu zostaniesz nazwany homofobem. Bardzo wygodnie.

Tekst: Mikołaj Brzyski

Cytaty zaczerpnięte są z książki Beaty Wieczorek Homoseksualizm. Przegląd światowych analiz i badań.